1Subiunxi autem, atque ego quidem huc-vſque nullum video
paralogiſmum: ac tum ſum conatus ex errore ſuppo
ſito deducere abſurditatem. Quæſo igitur, an meo
iure, & ſine vlla, niſi demonſtratione, ſaltem veriſimili
tudine dixerim hunc errorem ex tuis principiis deduci?
Et cùm fuerim conteſtatus in mea ſeu demonſtratio
ne, ſeu veriſimili ratione nullum ſubeſſe paralogiſ
mum; cur tu, ſi quempiam eſſe putaſti, verè ſubeſſe
non oſtendiſti? Nam quòd fueris ratiocinatus ex con
cluſione illa quam ſtatutum à te principium dixiſti, ve
locitatem per ſecundam partem non eſſe duplam ve
locitatis per primam, id non arguit illud non ſequi ex
alio tuo principio, ex quo aliunde etiam potuerit per
media quæpiam alia mendoſa illa concluſio trahi: ac
potiſſimùm, cum ſit adeò verum, quod dicitur vulgò,
ex poſito vno abſurdo conſequi poſſe innumera. Quam
obrem neque vllus exinde concludi poteſt paralogiſ
mus; neque non conſtat quàm variè tua ratiocinatio
peccet, quámque mea illa confiimetur ex confecto
dilemmate, quod repetere nihil eſt neceſſe. Quæſo
etiam, potueriſ-ne paulò antè exaggerere debuiſſe me
primùm demonſtrare ea, quæ à te tanquam falſa reiecta vi
de bam, ex conſtitutis à te principiis nihilominus ſequi, ante
quam eadem, vt tua decreta impeterem, &c. Scilicet res
præſtita fuerat, & ita quidem, vt te inuitaſſem, ad de
tegendum paralogiſmum, ſi quem ſubeſſe exiſtimares.
Miſſum autem facio, vt non modo hoc præterm ſeris,
ſed diſſimulâris etiam incommodum ex hac poſitione
deductum de Progreſſione illa ſpatiorum pluſquam
tripla eodem articulo ſupputata; niſi quod ad calcem
paralogiſmum: ac tum ſum conatus ex errore ſuppo
ſito deducere abſurditatem. Quæſo igitur, an meo
iure, & ſine vlla, niſi demonſtratione, ſaltem veriſimili
tudine dixerim hunc errorem ex tuis principiis deduci?
Et cùm fuerim conteſtatus in mea ſeu demonſtratio
ne, ſeu veriſimili ratione nullum ſubeſſe paralogiſ
mum; cur tu, ſi quempiam eſſe putaſti, verè ſubeſſe
non oſtendiſti? Nam quòd fueris ratiocinatus ex con
cluſione illa quam ſtatutum à te principium dixiſti, ve
locitatem per ſecundam partem non eſſe duplam ve
locitatis per primam, id non arguit illud non ſequi ex
alio tuo principio, ex quo aliunde etiam potuerit per
media quæpiam alia mendoſa illa concluſio trahi: ac
potiſſimùm, cum ſit adeò verum, quod dicitur vulgò,
ex poſito vno abſurdo conſequi poſſe innumera. Quam
obrem neque vllus exinde concludi poteſt paralogiſ
mus; neque non conſtat quàm variè tua ratiocinatio
peccet, quámque mea illa confiimetur ex confecto
dilemmate, quod repetere nihil eſt neceſſe. Quæſo
etiam, potueriſ-ne paulò antè exaggerere debuiſſe me
primùm demonſtrare ea, quæ à te tanquam falſa reiecta vi
de bam, ex conſtitutis à te principiis nihilominus ſequi, ante
quam eadem, vt tua decreta impeterem, &c. Scilicet res
præſtita fuerat, & ita quidem, vt te inuitaſſem, ad de
tegendum paralogiſmum, ſi quem ſubeſſe exiſtimares.
Miſſum autem facio, vt non modo hoc præterm ſeris,
ſed diſſimulâris etiam incommodum ex hac poſitione
deductum de Progreſſione illa ſpatiorum pluſquam
tripla eodem articulo ſupputata; niſi quod ad calcem