1acquiſitæ per DE, quod falſum eſſe non ignoras.
Nempe ex quinque argumentis, quæ ſunt mox an
tè indigitata, tertium delegiſti, de quo (ſi liceat tua pace
dicere) vitilitigares. Quippe errorem calami, quo poſtre
mo loco ſcripſi AE pro DE, pro errore mentis habuiſti.
Quaſi verò habere oculos oporteat, & non videre planum
ſenſum, quo ſcribere volui vt AS ad SD, ita AD ad DE?
Aut quaſi in huiuſinodi tanta literarum farragine, im
portunaque inculcatione, non vnam pro alia irrepere
humanum ſit? Et cùm volueris ipſe poſteà videri huma
nior, dum legens IC, adnotaſti dicere me voluiſſe HC
(quanqùam dicere nolui HC, ſed ND, tribus inte
gris verſibus, ad illud vſque, vt tu concludis, qui in ſeheda
fuere, ob idem initium, caſu prætermiſſis) cùm, inquam,
illeic humanior fueris, cur heic quoque eſſe noluiſti?
Debuiſti ergo potiùs reſtitutâ literâ D, oſtendere me
impropriè loquutum, quaſi ignorantem diuiſionem
rationis eſſe ſumptionem exceſſus, quo antecedens ſuperat
conſequens, ad ipſummet conſequens: hoc eſt, eſſe compa
rationem differentiæ terminorum cum ipſorum alterutro. Sed
ita nimirùm agere fuit cordi, vt dicere poſſes, quamuis
vt par eſt, diſponerentur termini, nihil me hac ratione
concluſurum, niſi prius ſupponerem velocitatem per to
tam AE duplam eſſe velocitatis acquiſitæ per DE, quod ta
men falſum non ignorarem. Ego verò falſum quidem eſſe,
ſed & tuum eſſe non ignoro: ac ne ex ſuperiùs dedu
ctis argumentum repetam, paucis oſtendo nihil eſſe
hac ſuppoſitione, aut omninò vlla tergiuerſatione
opus. Ex verbis paulò antè ex tua diſſertatione reci
tatis, negare non potes, quin hoc totum tuum ſit:
tè indigitata, tertium delegiſti, de quo (ſi liceat tua pace
dicere) vitilitigares. Quippe errorem calami, quo poſtre
mo loco ſcripſi AE pro DE, pro errore mentis habuiſti.
Quaſi verò habere oculos oporteat, & non videre planum
ſenſum, quo ſcribere volui vt AS ad SD, ita AD ad DE?
Aut quaſi in huiuſinodi tanta literarum farragine, im
portunaque inculcatione, non vnam pro alia irrepere
humanum ſit? Et cùm volueris ipſe poſteà videri huma
nior, dum legens IC, adnotaſti dicere me voluiſſe HC
(quanqùam dicere nolui HC, ſed ND, tribus inte
gris verſibus, ad illud vſque, vt tu concludis, qui in ſeheda
fuere, ob idem initium, caſu prætermiſſis) cùm, inquam,
illeic humanior fueris, cur heic quoque eſſe noluiſti?
Debuiſti ergo potiùs reſtitutâ literâ D, oſtendere me
impropriè loquutum, quaſi ignorantem diuiſionem
rationis eſſe ſumptionem exceſſus, quo antecedens ſuperat
conſequens, ad ipſummet conſequens: hoc eſt, eſſe compa
rationem differentiæ terminorum cum ipſorum alterutro. Sed
ita nimirùm agere fuit cordi, vt dicere poſſes, quamuis
vt par eſt, diſponerentur termini, nihil me hac ratione
concluſurum, niſi prius ſupponerem velocitatem per to
tam AE duplam eſſe velocitatis acquiſitæ per DE, quod ta
men falſum non ignorarem. Ego verò falſum quidem eſſe,
ſed & tuum eſſe non ignoro: ac ne ex ſuperiùs dedu
ctis argumentum repetam, paucis oſtendo nihil eſſe
hac ſuppoſitione, aut omninò vlla tergiuerſatione
opus. Ex verbis paulò antè ex tua diſſertatione reci
tatis, negare non potes, quin hoc totum tuum ſit: