1thiis uero capitulis columnam octo ſui craſſitudines longam
ſubſtituere. His omnibus columnis baſes altitudine coæqua
les inter ſe: ſed lineamentis uarias ſubſtituendas putarunt.
Quid plura ? Totis fere lineamentis partium inter ſe diſſi
miles fuere. In columnarum tamen ratione multa ex parte con
uenerunt. Nam columnæ lineamenta de quibus ſuperiore dixi
mus libro cum ionici / tum et corynthii / tum et dorici probaue
re: et in hoc etiam conuenerunt imitati naturam / ut truncos qui
dem columnarum in ſummo nunquam non graciliores habendos duce
rent quam in ' imo. Fuere qui dixerint / craſſiores in imo ponen
das ex quarta quam in ſummo. Alii quod intelligerent proſpectas
res eo minores uideri / qui uno ab oculo ſemotiores ſint: con
ſultiſſime idcirco prælongas columnas minus habendas gra
ciles putarunt in ſummo quam æque eſſent breues: atque de his ita
conſtituerunt. Imam columnæ craſſitudinem ubi ea quidem ad pe
dem uſque quindenum futura longa ſit diuidendam eſſe in partes
ſex: atque ex his una parte abiecta reliquas quinque dandas ſu
premæ craſſitudini. Columnam autem a quindeno ad pedes uſque
uiginti ita eſſe comparandam putarunt / ut ex tribus atque decem
partibus imi ſcapi undecim ſummo relinquerentur. A uigeſi
mo autem ad pedem uſque trigeſimum columnas imo habendas
ſeptem ſummo ſex. Inde ad pedes quadraginta ex quindecim
imæ columnæ partibus tris atque decem / in ſummo relinquen
das duas: reliquas abigendas. Demum ad pedes uſque quinqua
ginta columnam quidem ad baſim fore oportere craſſam octo:
ad altum uero ſeptem. Ea deductione deinceps ratiotinandum
ut quo altius columnæ caput ſit: eo et craſſius relinquatur.
Itaque in his uniuerſa conuenere. Sed nos ex operum dimen
ſionibus iſta hæc apud noſtros latinos non penitus fuiſſe ob
ſeruata comperimus.
ſubſtituere. His omnibus columnis baſes altitudine coæqua
les inter ſe: ſed lineamentis uarias ſubſtituendas putarunt.
Quid plura ? Totis fere lineamentis partium inter ſe diſſi
miles fuere. In columnarum tamen ratione multa ex parte con
uenerunt. Nam columnæ lineamenta de quibus ſuperiore dixi
mus libro cum ionici / tum et corynthii / tum et dorici probaue
re: et in hoc etiam conuenerunt imitati naturam / ut truncos qui
dem columnarum in ſummo nunquam non graciliores habendos duce
rent quam in ' imo. Fuere qui dixerint / craſſiores in imo ponen
das ex quarta quam in ſummo. Alii quod intelligerent proſpectas
res eo minores uideri / qui uno ab oculo ſemotiores ſint: con
ſultiſſime idcirco prælongas columnas minus habendas gra
ciles putarunt in ſummo quam æque eſſent breues: atque de his ita
conſtituerunt. Imam columnæ craſſitudinem ubi ea quidem ad pe
dem uſque quindenum futura longa ſit diuidendam eſſe in partes
ſex: atque ex his una parte abiecta reliquas quinque dandas ſu
premæ craſſitudini. Columnam autem a quindeno ad pedes uſque
uiginti ita eſſe comparandam putarunt / ut ex tribus atque decem
partibus imi ſcapi undecim ſummo relinquerentur. A uigeſi
mo autem ad pedem uſque trigeſimum columnas imo habendas
ſeptem ſummo ſex. Inde ad pedes quadraginta ex quindecim
imæ columnæ partibus tris atque decem / in ſummo relinquen
das duas: reliquas abigendas. Demum ad pedes uſque quinqua
ginta columnam quidem ad baſim fore oportere craſſam octo:
ad altum uero ſeptem. Ea deductione deinceps ratiotinandum
ut quo altius columnæ caput ſit: eo et craſſius relinquatur.
Itaque in his uniuerſa conuenere. Sed nos ex operum dimen
ſionibus iſta hæc apud noſtros latinos non penitus fuiſſe ob
ſeruata comperimus.