1cum ſua ſubtilitate, niſi vt reſpondentem ſo
phiſtica quæſtione inuoluat & fatiget. Sed
in omni alimento excrementum: nec vbi ex
crementum ſine alimento.
phiſtica quæſtione inuoluat & fatiget. Sed
in omni alimento excrementum: nec vbi ex
crementum ſine alimento.
Tertium genus inutilis ſubtilitatis in Ray
mundi Lullij libris ſpectare licet. Res pror
ſus riſu digna, omnem velle tradere doctri
nam, nullam noſſe.
mundi Lullij libris ſpectare licet. Res pror
ſus riſu digna, omnem velle tradere doctri
nam, nullam noſſe.
Sed tamen vt diligentiùs conſiderauimus,
non prorſus contemnenda inuentio viſa eſt:
ſiquidem totam vnam artem, vtpote Medi
cinam, duodecim ad ſummum chartis tra
dere licet. Sic nos non ſolùm Medicinam,
totam chirurgiam, ac pharmaceutriam
cum ſignis naturalibúſque principiis, tum
exemplis, viginti ſex chartis complexi hac
ratione ſumus, additis authoritatibus de
monſtrationibus, vbi opus illis eſſe exiſti
maui. Edetur autem hic liber. Sed modum
nunc docere præſtat ex Arithmeticis arcanis
deſumptum. Quælibet ars quæ rebus non
placitis conſtat, viginti ſimplicibus regulis
contineri poteſt. Nam viginti propoſitis ter
minis conſtituuntur coniugationes 1048375.
Cuius numeri ratio abſolutiſſima hæc eſt:
ſingulares viginti. Pro 19. totidem. Pro
18. & 2. duc 40. in 19. fit 760. diuide per
2. exit 380. Pro 17. & 3. duc 18. per 380.
& diuide per 3. exit 2280. Pro 16. & 4.
duc 2280. per 17. & diuide per 4. exit
9690. Pro 15. & 5. duc 9690. per 16. &
diuide per 5. atque ita ſemper ducendo ag
gregatum, procedens per numerum maio
rem præcedentem, & diuidendo produ
ctum per minorem numerum, ordine de
uenies ad 10. qui eſt in medio: qui cùm
ſit abſque compari, duces præcedens ag
gregatum, quòd eſt 325920. per 11. gene
rali ratione fit 3695120. diuide per 10. fit
369512, Sed quia hic numerus componi
tur ex ſimilibus, accipiemus ſolùm medie
tatem, ſcilicet 184756. Omnibus igitur
ſimul iunctis, additáque vnitate pro regu
la, quæ ex omnibus ſimplicibus conſtat,
fient ( vt dixi ) regulæ omnes, 1048575.
Cùm igitur libri omnes artis, Græci, Ara
bes, atque Latini, ne vigeſimam quidem
partem contineant, conſtat ſimpliciſſimas
regulas, aut non tot eſſe, aut non expleri
omnes coniugationes. Igitur cùm duabus
chartis, viginti regulæ tum modi coniuga
tionum contineri poſſint, tota etiam ars
continebitur. Ita libri tres de Difficultate
ſpirandi, duabus regulis continentur: cùm
tertiam Galenus omiſerit. Excipiuntur quæ
cunque placitis hominum conſtant: Iu
riſprudentia, Grammatica, Geographia,
Theologia, Rhetorica, Poëſis, Hiſtoria,
nam hæ pluribus ſimplicibus regulis con
ſtant.
non prorſus contemnenda inuentio viſa eſt:
ſiquidem totam vnam artem, vtpote Medi
cinam, duodecim ad ſummum chartis tra
dere licet. Sic nos non ſolùm Medicinam,
totam chirurgiam, ac pharmaceutriam
cum ſignis naturalibúſque principiis, tum
exemplis, viginti ſex chartis complexi hac
ratione ſumus, additis authoritatibus de
monſtrationibus, vbi opus illis eſſe exiſti
maui. Edetur autem hic liber. Sed modum
nunc docere præſtat ex Arithmeticis arcanis
deſumptum. Quælibet ars quæ rebus non
placitis conſtat, viginti ſimplicibus regulis
contineri poteſt. Nam viginti propoſitis ter
minis conſtituuntur coniugationes 1048375.
Cuius numeri ratio abſolutiſſima hæc eſt:
ſingulares viginti. Pro 19. totidem. Pro
18. & 2. duc 40. in 19. fit 760. diuide per
2. exit 380. Pro 17. & 3. duc 18. per 380.
& diuide per 3. exit 2280. Pro 16. & 4.
duc 2280. per 17. & diuide per 4. exit
9690. Pro 15. & 5. duc 9690. per 16. &
diuide per 5. atque ita ſemper ducendo ag
gregatum, procedens per numerum maio
rem præcedentem, & diuidendo produ
ctum per minorem numerum, ordine de
uenies ad 10. qui eſt in medio: qui cùm
ſit abſque compari, duces præcedens ag
gregatum, quòd eſt 325920. per 11. gene
rali ratione fit 3695120. diuide per 10. fit
369512, Sed quia hic numerus componi
tur ex ſimilibus, accipiemus ſolùm medie
tatem, ſcilicet 184756. Omnibus igitur
ſimul iunctis, additáque vnitate pro regu
la, quæ ex omnibus ſimplicibus conſtat,
fient ( vt dixi ) regulæ omnes, 1048575.
Cùm igitur libri omnes artis, Græci, Ara
bes, atque Latini, ne vigeſimam quidem
partem contineant, conſtat ſimpliciſſimas
regulas, aut non tot eſſe, aut non expleri
omnes coniugationes. Igitur cùm duabus
chartis, viginti regulæ tum modi coniuga
tionum contineri poſſint, tota etiam ars
continebitur. Ita libri tres de Difficultate
ſpirandi, duabus regulis continentur: cùm
tertiam Galenus omiſerit. Excipiuntur quæ
cunque placitis hominum conſtant: Iu
riſprudentia, Grammatica, Geographia,
Theologia, Rhetorica, Poëſis, Hiſtoria,
nam hæ pluribus ſimplicibus regulis con
ſtant.
Eiuſdem argumenti, id eſt, fruſtrà per
ditæ operæ eſt libros componere: in qui
bus, ſi quod oſtendere non poteſt, totius
argumenti fundamenti neges, omnia pror
ſus corruant. Velut qui rerum natura
lium originem, principiáque ex oraculis
Sibyllæ, & Poëtarum ambiguis & fabu
loſis authoritatibus venatur, oſtenderéque
nititur. Videntur enim mortalium chariſ
ſimam docere ſuppellectilem, tempus ( in
quam) effundere. Itaque meritò genus hoc
ſcribendi à Galeno in libris de Decretis Hip
pocratis, & Platonis damnatur, improba
tur, reiicitur. Quid enim abſurdius, ne
ſtultius dicam: quàm in ſeriis rebus, &
quæ firmiſſima indigerent demonſtratione,
teſtimonium ab oraculis, & Poëtis petere,
quorum mens nihil minus cogitabat, quàm
quod ſcriberent? Id ſolùm quærentibus illis,
vt numerus impleretur, carménque ſona
ret. In eodem genere collocantur Theolo
li naturalibus rationibus contra Philoſo
phos diſputantes, & hæreſium omnium in
uentores, & qui de ſigillis ſub certis cœ
lorum conſtitutionibus faciendis loquuntur,
& qui de magia naturali à numerorum ra
tione ſumpta, vt Agrippa infelix: nam nu
meri ( vt rectè Ariſtoteles dixit ) actionum,
& mutationum non poſſunt eſſe principia.
Ea enim quæ ſcribuntur, tria habere de
bent, vtilitatem præſentem, certum finem,
inexpugnabile fundamentum. Quapropter
& Rhabani ſubtilitas inter inutiles cenſeri
debet, laboris immenſi, & admodum curio
ſa. Hic ſimul carminis & numerorum legem
ſeruat primò, tum imaginem figurarum ſitu
literarum explicat, literis in figura incluſis:
rurſus ſenſum, & hiſtoriam continet figu
ræ, atque his etiam carmina conſtruit. To
ta verò ſerie carminum, omnem explicat
denuò ſenſum figuræ contentæ. Sic cru
ces, arbores, aueſque, aliáque innumera,
hac arte depingit: cuius hoc vnum ſit exem
plum.
Arbor odore potens, frondoſo vertice nata,
Qua ſumma verè ſacro, u fluit ordine bertas,
Hortus ditatus, & par cui nullus in orbe eſt.
Floribus, & foliis, milleno germine diues,
Omnes excedens altas rauitudine ſyluas,
Cum totam piè magnus ueſtit honóſque, decúſque,
Ambit verus honor, laetvs loquitur ea voto,
Stans homo liuor hoc nationi denegat atræ.
Dæmonis horrendus rem ſciri laude moueri,
Arbor ſola tenens uarios virtute colores:
Purpureo regis ſub tactu roſcida fulgens,
Æterno es radio, ſtant in te nam piè vincta,
Ædes turritæ, ex hoc dudum es nomine berta.
ditæ operæ eſt libros componere: in qui
bus, ſi quod oſtendere non poteſt, totius
argumenti fundamenti neges, omnia pror
ſus corruant. Velut qui rerum natura
lium originem, principiáque ex oraculis
Sibyllæ, & Poëtarum ambiguis & fabu
loſis authoritatibus venatur, oſtenderéque
nititur. Videntur enim mortalium chariſ
ſimam docere ſuppellectilem, tempus ( in
quam) effundere. Itaque meritò genus hoc
ſcribendi à Galeno in libris de Decretis Hip
pocratis, & Platonis damnatur, improba
tur, reiicitur. Quid enim abſurdius, ne
ſtultius dicam: quàm in ſeriis rebus, &
quæ firmiſſima indigerent demonſtratione,
teſtimonium ab oraculis, & Poëtis petere,
quorum mens nihil minus cogitabat, quàm
quod ſcriberent? Id ſolùm quærentibus illis,
vt numerus impleretur, carménque ſona
ret. In eodem genere collocantur Theolo
li naturalibus rationibus contra Philoſo
phos diſputantes, & hæreſium omnium in
uentores, & qui de ſigillis ſub certis cœ
lorum conſtitutionibus faciendis loquuntur,
& qui de magia naturali à numerorum ra
tione ſumpta, vt Agrippa infelix: nam nu
meri ( vt rectè Ariſtoteles dixit ) actionum,
& mutationum non poſſunt eſſe principia.
Ea enim quæ ſcribuntur, tria habere de
bent, vtilitatem præſentem, certum finem,
inexpugnabile fundamentum. Quapropter
& Rhabani ſubtilitas inter inutiles cenſeri
debet, laboris immenſi, & admodum curio
ſa. Hic ſimul carminis & numerorum legem
ſeruat primò, tum imaginem figurarum ſitu
literarum explicat, literis in figura incluſis:
rurſus ſenſum, & hiſtoriam continet figu
ræ, atque his etiam carmina conſtruit. To
ta verò ſerie carminum, omnem explicat
denuò ſenſum figuræ contentæ. Sic cru
ces, arbores, aueſque, aliáque innumera,
hac arte depingit: cuius hoc vnum ſit exem
plum.
Arbor odore potens, frondoſo vertice nata,
Qua ſumma verè ſacro, u fluit ordine bertas,
Hortus ditatus, & par cui nullus in orbe eſt.
Floribus, & foliis, milleno germine diues,
Omnes excedens altas rauitudine ſyluas,
Cum totam piè magnus ueſtit honóſque, decúſque,
Ambit verus honor, laetvs loquitur ea voto,
Stans homo liuor hoc nationi denegat atræ.
Dæmonis horrendus rem ſciri laude moueri,
Arbor ſola tenens uarios virtute colores:
Purpureo regis ſub tactu roſcida fulgens,
Æterno es radio, ſtant in te nam piè vincta,
Ædes turritæ, ex hoc dudum es nomine berta.
Quæ ſcribun
tur tria ha
bere debent.
Rhabani
ſubtilitas
mira.
tur tria ha
bere debent.
Rhabani
ſubtilitas
mira.