1prauè, ea vſus luce, viderim; & cùm me certò deceptum
ais, peruellem apertam deceptionem faceres, & aut fal
ſitatem principij, aut incohærentiam conſequutionis
manifeſtares. Nam ſi mihi quidem id Experimentum,
de quo loqueris, auſpicatò, ac fœliciter ceſſit; non vi
deo huc vſque quid-nam fuerit illi aut à me repugnans,
aut à te conſentaneum admiſſum.
ais, peruellem apertam deceptionem faceres, & aut fal
ſitatem principij, aut incohærentiam conſequutionis
manifeſtares. Nam ſi mihi quidem id Experimentum,
de quo loqueris, auſpicatò, ac fœliciter ceſſit; non vi
deo huc vſque quid-nam fuerit illi aut à me repugnans,
aut à te conſentaneum admiſſum.
Ego ſanè, cùm in rebus longé obſcurioribus, magiſque
incertis ſatis diù multumque verſatus fuerim, vnus tamen ha
ctenus inuentus es, qui meis in aſſertionibus, ac decretis pu
gnam, contrarietatémque non dicam inuenerit, ſed aliquando
etiam obiecerit: vt mirum tibi videri non debeat, ſi rei noui
tate perculſus, ea, quæ à me in re apertiore decreta, & conſti
tuta ſunt, à tam fœda diſſenſione vindicanda putauerim.
incertis ſatis diù multumque verſatus fuerim, vnus tamen ha
ctenus inuentus es, qui meis in aſſertionibus, ac decretis pu
gnam, contrarietatémque non dicam inuenerit, ſed aliquando
etiam obiecerit: vt mirum tibi videri non debeat, ſi rei noui
tate perculſus, ea, quæ à me in re apertiore decreta, & conſti
tuta ſunt, à tam fœda diſſenſione vindicanda putauerim.
At noſti certè me eum non eſſe, qui vltrò me aſſer
tionibus, decretiſque tuis immiſcuerim. Non eram ea
fœlicitate, vt vel te noſſem, vel nomen meum eſſe tibi
notum putarem, cùm ea fuit humanitas tua, vt me
prior interpellâris, & tum ea improbaueris, quæ con
ſcripta eſſent à me: tum non modò priuatim, ſed pu
blicè etiam teſtatus dolorem, ob fidem à me principiis
falſis, erroneiſque adhibitam, tua vt certiora ſubſtitue
ris, quibus intrepidè (tua fuit hæc vox) præberem aſ
ſenſum. Neque id modò; verùm etiam conſtituiſti me
publicè eorum arbitrum, iudicemque: ac prouocaſti
adeò, vt quid videretur de ipſis eſſe ſentiendum, ſigni
ficarem. Vtinam verò ipſe me non ita ſponte ſollici
taſſes; longiſſimè enim abfuiſſem, ab omni tuorum
aſſertorum, decretorumque inquiſitione. Quippe
ſatis conſcius, quàm-multa reprchendi in me valeant,
tionibus, decretiſque tuis immiſcuerim. Non eram ea
fœlicitate, vt vel te noſſem, vel nomen meum eſſe tibi
notum putarem, cùm ea fuit humanitas tua, vt me
prior interpellâris, & tum ea improbaueris, quæ con
ſcripta eſſent à me: tum non modò priuatim, ſed pu
blicè etiam teſtatus dolorem, ob fidem à me principiis
falſis, erroneiſque adhibitam, tua vt certiora ſubſtitue
ris, quibus intrepidè (tua fuit hæc vox) præberem aſ
ſenſum. Neque id modò; verùm etiam conſtituiſti me
publicè eorum arbitrum, iudicemque: ac prouocaſti
adeò, vt quid videretur de ipſis eſſe ſentiendum, ſigni
ficarem. Vtinam verò ipſe me non ita ſponte ſollici
taſſes; longiſſimè enim abfuiſſem, ab omni tuorum
aſſertorum, decretorumque inquiſitione. Quippe
ſatis conſcius, quàm-multa reprchendi in me valeant,
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib