Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

List of thumbnails

< >
281
281
282
282
283
283
284
284
285
285
286
286
287
287
288
288
289
289
290
290
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="243" xlink:href="028/01/283.jpg"/>
            <p type="main">
              <s id="s.001826">IX. </s>
              <s id="s.001827">Heinc igitur, quando ais,
                <emph type="italics"/>
              fore, vt mibi eruditiomnes
                <lb/>
              accelerationem violentam concedant, non verò deſcenſum, niſi
                <lb/>
              hunc ab eius acceleratione mente, vt dictum eſt, ſeiunctum à
                <lb/>
              principio externo, & contra naturæ inclinationem procedere
                <lb/>
              euidentiùs oſtendam:
                <emph.end type="italics"/>
              Vides primò non eſſe opus, vt oſten
                <lb/>
              dam deſcenſum fieri contra naturæ inclinationem, qui
                <lb/>
              exiſtimo illum fieri ſine naturæ reluctatione. </s>
              <s id="s.001828">Deinde
                <lb/>
              ſatis mihi tribui, cùm acceleratio eſſe violenta conce­
                <lb/>
              ditur; quippe motus ſolus, qui eſt ab acceleratione, ſiue
                <lb/>
              à cauſſa accelerante, ſenſibilis eſt, atque adeò ſolus, de
                <lb/>
              quo conſentaneum ſit requirere, naturaliſ-ne ſit, an
                <lb/>
              violentus; cùm alioquin motum, ſeu deſcenſum illum
                <lb/>
              reſiduum, qui perſæcula integra fieri non poſſit ſenſi­
                <lb/>
              bilis, nemo perinde ſit curaturus. </s>
              <s id="s.001829">Tertio requiſiiſſe
                <lb/>
              me illum, vt eſſet principium, à quo acceleratio incipe­
                <lb/>
              ret, fieretque radix proportionis, qua acceleratio in­
                <lb/>
              creſcit. </s>
              <s id="s.001830">Quòd autem illum eſſe putârim ab externo
                <lb/>
              principio, cauſſa fuit imprimis, quia animaduert, ſi
                <lb/>
              Deus vacuum fecerit locum intra regionem aëris, in
                <lb/>
              quem nihil prorsùs neque ex aëre, neque ex Terra, ne­
                <lb/>
              que aliunde penetret, ac lapis in eius medio collocetui;
                <lb/>
              futurum non eſſe, curlapis verſus vllam partem mouea­
                <lb/>
              tur, magis quàm motus fuiſſet, ſi illum Deus in eodem
                <lb/>
              loco ante conditum Mundum conſtituiſſet, aut mo­
                <lb/>
              uendus eſſet, ſi deinceps totus circa eum Mundus de­
                <lb/>
              ſtrueretur. </s>
              <s id="s.001831">Nempe, quia nihil penitùs cum toto Mun­
                <lb/>
              do communicaret, perinde illi penitùs foret, ſeu eſſet,
                <lb/>
              ſeu non eſſet Mundus. </s>
              <s id="s.001832">Et quia aliunde animaduerti
                <lb/>
              futurum, vt ſi Deus circum creârit, reſtitueritve aërem,
                <lb/>
              lapis tum moueatur, feraturque verſus Terram, potius </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>