Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

List of thumbnails

< >
281
281
282
282
283
283
284
284
285
285
286
286
287
287
288
288
289
289
290
290
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001849">
                <pb pagenum="247" xlink:href="028/01/287.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              ſint à me ſeriò ſcripta:
                <emph.end type="italics"/>
              ſed potui non ſeria ſeriò ſcribere;
                <lb/>
              hoc eſt non ioco, ſed vt eruditi, quæ magis ſeria habue­
                <lb/>
              rint, doceant. </s>
              <s id="s.001850">Neque enim eſt, cur exiſtimes iſtis me
                <lb/>
              nugis ita hærere, vt ipſas quaſi veritatem ipſiſſimam
                <lb/>
              habeam, aut colam, ſed cùm totus Mundus ſit nuga­
                <lb/>
              rum plenus, & videre videar nugas quoque eſſe, quæ
                <lb/>
              vulgò habentur ſeria maximè; ſupereſſe exiſtimo, vt
                <lb/>
              eas nugas deligam, quæ eſſe minùs nugæ videantur.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.001851">Quæris,
                <emph type="italics"/>
              Ecquid nam proferam, cur non poßint grauia deor­
                <lb/>
              ſum moueri naturâ?
                <emph.end type="italics"/>
              Sed protuli primùm illud argumen­
                <lb/>
              tum, quod mox antè repetij. </s>
              <s id="s.001852">Deinde, vnde colligis
                <lb/>
              inficiari me moueri lapidem naturâ? </s>
              <s id="s.001853">Quippe & mo­
                <lb/>
              ueri illum cenſeo non reluctante interna natura; &
                <lb/>
              quam externam adh
                <gap/>
              beo, tum natura eſt, tum ex inſtitu­
                <lb/>
              to naturæ. </s>
              <s id="s.001854">Ad-hæc, non ignoras, quàm nihil ſit ne­
                <lb/>
              ceſſe Philoſophiam excolere, ſiad grauiores difficulta­
                <lb/>
              tes dicere ſufficiat aliquid moueri, aut fieri naturâ. </s>
              <s id="s.001855">Non
                <lb/>
              quòd eò tandem, quæ humana eſt imbecillitas, perue­
                <lb/>
              niendum non ſit; ſed quòd dum nobis non datur vltrà,
                <lb/>
              aliquò tenus prodire ſit. </s>
              <s id="s.001856">Rursùs, dum natura interna
                <lb/>
              mouet, agitve aliquid, id niſi certis organis, agendique
                <lb/>
              modo ſpeciali non præſtat: an verò quis modus is ſit,
                <lb/>
              quæ hæc organa, docent nos ipſi Eruditi? </s>
              <s id="s.001857">In deſcenſu
                <lb/>
              quidem rerum grauium dicunt grauitatem eſſe orga­
                <lb/>
              num, & modum agendi expreſſionem grauitatis: ſed
                <lb/>
              amabo te, quid hæc grauitas? </s>
              <s id="s.001858">Et quid nam præſtat
                <lb/>
              lapidi conſtituto in vacuo? </s>
              <s id="s.001859">Et, quorsum concipitur
                <lb/>
              tanta in ingenti lapide; cum ſecluſa tamen cauſſa exter­
                <lb/>
              na accelerante, & violenta, incapax ſit, quæ per cen­
                <lb/>
              tum annos moueat deorsùm lapidem per vnius digiti </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>