1Magnetem ferrum; Tu, qui nihil tale tranſmitti vis,
quónam modo fieri hanc incitationem, cum tanto
propinqui, & remoti delectu capis? Et homo quidem
ad hominis amplexum ſeſe incitat, quia eſt animatus,
quia videt illum, quia ſpecie ab illo recepta agnoſcit:
at in Ferro nihil tale habes; cùm videaris tamen in ipſo
præclarius quidpiam agnoſcere, quàm ſimplex quæ
dam cognitio ſit, videlicet Diuinationem. Etenim
neceſſe eſt prorsùs diuinare Ferrum, quandò Magnes
propè, quando procùl ſit, vt vireis metiatur, ac delige
re valeat, è quánam diſtantia in ipſum inſiliat.
quónam modo fieri hanc incitationem, cum tanto
propinqui, & remoti delectu capis? Et homo quidem
ad hominis amplexum ſeſe incitat, quia eſt animatus,
quia videt illum, quia ſpecie ab illo recepta agnoſcit:
at in Ferro nihil tale habes; cùm videaris tamen in ipſo
præclarius quidpiam agnoſcere, quàm ſimplex quæ
dam cognitio ſit, videlicet Diuinationem. Etenim
neceſſe eſt prorsùs diuinare Ferrum, quandò Magnes
propè, quando procùl ſit, vt vireis metiatur, ac delige
re valeat, è quánam diſtantia in ipſum inſiliat.
XVII.
An dices Magnetem emittere ex ſe non cor
puſcula quidem aliqua, quæ ſint quaſi vncinuli, chor
dulæ tractoriæ, &c. ſed vim, ſeu qualitatem quan
dam, quæ ſit merum accidens, quæque vbi ad Ferrum
peruenerit, tum ipſum Ferrum veluti ſentiat, ſeſeque
ipſum excitet ad accurrendum verſus Magnetem? Si
dicas, admittes profectò in Ferro ſenſum aliquem, &
aliud quidpiam exiges, quàm ſpontaneam incitatio
nem; cauſſam nimirùm extrinſecam, à qua principium
internum moueatur, & quæ proinde motus Ferri pri
marium dici principium debeat. Sed & de iſta quali
tate, ſeu virtute accidentaria, quanta diffi ultatum ſe
ges? Seu enim ſolitaria, & abſque ſubiecto moueatur
per ſpatium; ſeu de ſubiecto in ſubiectum per varias
parteis aëris, alteriuſve corporis migret; ſeu propaga
tione, hoc eſt, corruptione vnius, & productione al
terius ſucceſſiuè facta in palmaris ſpatij infinitis pun
ctis (aut particulis mauis) innouetur: agnoſcis quàm
multa abſurda ſequantur: & vtcúmque tandem iſtam
puſcula quidem aliqua, quæ ſint quaſi vncinuli, chor
dulæ tractoriæ, &c. ſed vim, ſeu qualitatem quan
dam, quæ ſit merum accidens, quæque vbi ad Ferrum
peruenerit, tum ipſum Ferrum veluti ſentiat, ſeſeque
ipſum excitet ad accurrendum verſus Magnetem? Si
dicas, admittes profectò in Ferro ſenſum aliquem, &
aliud quidpiam exiges, quàm ſpontaneam incitatio
nem; cauſſam nimirùm extrinſecam, à qua principium
internum moueatur, & quæ proinde motus Ferri pri
marium dici principium debeat. Sed & de iſta quali
tate, ſeu virtute accidentaria, quanta diffi ultatum ſe
ges? Seu enim ſolitaria, & abſque ſubiecto moueatur
per ſpatium; ſeu de ſubiecto in ſubiectum per varias
parteis aëris, alteriuſve corporis migret; ſeu propaga
tione, hoc eſt, corruptione vnius, & productione al
terius ſucceſſiuè facta in palmaris ſpatij infinitis pun
ctis (aut particulis mauis) innouetur: agnoſcis quàm
multa abſurda ſequantur: & vtcúmque tandem iſtam
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib