Cardano, Girolamo
,
De subtilitate
,
1663
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 403
>
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 403
>
page
|<
<
of 403
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
655
"
xlink:href
="
016/01/302.jpg
"/>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013535
">
<
margin.target
id
="
marg1833
"/>
Infantes quo
<
lb
/>
modo natu
<
lb
/>
raliter loqui
<
lb
/>
poſſint.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013536
">
<
margin.target
id
="
marg1834
"/>
Felium pu
<
lb
/>
pillæ non ex
<
lb
/>
actè
<
expan
abbr
="
rotũdæ
">rotundæ</
expan
>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013537
">
<
margin.target
id
="
marg1835
"/>
Senſibus qui
<
lb
/>
ſunt inte
<
lb
/>
gris, nec lite
<
lb
/>
ris indigent.</
s
>
</
p
>
<
figure
id
="
id.016.01.302.1.jpg
"
xlink:href
="
016/01/302/1.jpg
"
number
="
156
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013538
">
<
emph
type
="
center
"/>
LIBER DECIMVSNONVS,
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013539
">
<
emph
type
="
center
"/>
De Dæmonibus.
<
emph.end
type
="
center
"/>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1836
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013540
">
<
margin.target
id
="
marg1836
"/>
Afflatus di
<
lb
/>
uini, & ad
<
lb
/>
uentus dæ
<
lb
/>
monum diſ
<
lb
/>
crimen.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013541
">IGITVR de dæmonibus non
<
lb
/>
parua ſemper dubitatio fuit:
<
lb
/>
atque vt mihi videtur, qui il
<
lb
/>
los eſſe, nobiſque congredi exi
<
lb
/>
ſtimant, illorum aduentum ab
<
lb
/>
afflatu diuino, angelicóque congreſſu ſic
<
lb
/>
diſtinguunt. </
s
>
<
s
id
="
s.013542
">Nam cùm dæmonas humanus
<
lb
/>
animus naturaliter horreat, mens ipſa illo
<
lb
/>
rum præſentia turbatur, horreſcit ac metuit
<
lb
/>
quippiam, quod tamen nondum nouit. </
s
>
<
s
id
="
s.013543
">Co
<
lb
/>
gitationes prauæ, & in prauis actionibus
<
lb
/>
ſolent, aut inſidiis, quas paramus obrepe
<
lb
/>
re. </
s
>
<
s
id
="
s.013544
">Odores quoque tetros, & ſonitus in
<
lb
/>
conditos pariunt, aut relinquunt: ſuſpicio
<
lb
/>
manet poſt receſſum aut deſperatio, vt de
<
lb
/>
Bruti genio legitur. </
s
>
<
s
id
="
s.013545
">At afflatus diuinus ſeu
<
lb
/>
angelus quiſpiam occurrat, non niſi bona
<
lb
/>
ſaltem mente præditis ſe offert, ac ſine ſtrepi
<
lb
/>
tu vllo, ſenſimque accedit, animam exhila
<
lb
/>
rat, ac fiduciam præſtat, optimámque ſpem.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013546
">Placida tunc mens in optimas cogitationes
<
lb
/>
fertur, & ſuperna amare etiam cogitur. </
s
>
<
s
id
="
s.013547
">Cœ
<
lb
/>
leſtia diligit, & bona ac ſalutaria meditanti
<
lb
/>
iam accedit. </
s
>
<
s
id
="
s.013548
">Quòd ſi ſubito aduentu abſter
<
lb
/>
reatur, animus illicò conquieſcit. </
s
>
<
s
id
="
s.013549
">Hæc qui
<
lb
/>
dem beatus Antonius, qui hac in parte ad
<
lb
/>
mirabilis fuit, nos edocuit. </
s
>
<
s
id
="
s.013550
">Nobis eadem de
<
lb
/>
exitialibus ac ſalutiferis animi præſagiis dif
<
lb
/>
ferentia inconcuſſa manebit, etiam ſi vi na
<
lb
/>
turæ hæc ipſa ſolum fieri contendamus. </
s
>
<
s
id
="
s.013551
">Nam
<
lb
/>
ſi pro angelis ac dæmonibus ſalutaria ac in
<
lb
/>
fenſa aſtra ſupponantur, eadem ratio, ſigná
<
lb
/>
que eadem in vtriſque militabunt. </
s
>
<
s
id
="
s.013552
">Ergo dæ
<
lb
/>
monas eſſe præcantationum argumento
<
lb
/>
multi conantur oſtendere. </
s
>
<
s
id
="
s.013553
">Seu Conſtantini
<
lb
/>
experimentis ad capiendos piſces, ad conſer
<
lb
/>
uandum, vinum, in libris de Agricultura: ſeu
<
lb
/>
ad ſagittas extrahendas, ſeu dentium dolo
<
lb
/>
res ſedando, ſeu ſiſtendum ſanguinem,
<
lb
/>
quod nos etiam in nobis experti ſumus, in
<
arrow.to.target
n
="
marg1837
"/>
<
lb
/>
nitamur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013554
">
<
margin.target
id
="
marg1837
"/>
Hiſtoria
<
lb
/>
mira.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013555
">Sed hæc mittamus, quod nos vidimus
<
lb
/>
ſuperiore anno miraculum recitemus. </
s
>
<
s
id
="
s.013556
">La
<
lb
/>
borabat patritij generis mulier vrinæ ardo
<
lb
/>
re, perpetuáque illius emittendi voluntate,
<
lb
/>
cumque clariſſimi vrbis noſtræ medici om
<
lb
/>
nes non pauciores ſeptem, tum externi, ac
<
lb
/>
chirurgici non pauci vocati eſſent, aderam
<
lb
/>
& ego: nec ſatis inter nos de morbi cauſa
<
lb
/>
conueniebat, lapidem, eryſipelas, vlcus, ſcir
<
lb
/>
rhum, carcinoma, phlegmonem, veſicas alius
<
lb
/>
atque alius arbitrabatur, nec cùm pro ſin
<
lb
/>
gulis auxilia tentata eſſent, quicquam pro
<
lb
/>
fuit. </
s
>
<
s
id
="
s.013557
">Cúmque calidis fomentis excitatæ ve
<
lb
/>
ſicæ ſecarentur, præter ſolitas vigilias, &
<
lb
/>
cruciatum, inuoluntaria vrinæ emiſſio ob
<
lb
/>
inciſionem ſuperuenit. </
s
>
<
s
id
="
s.013558
">Inde bis etiam con
<
lb
/>
uulſa, cum pulſus ac virtutis caſu. </
s
>
<
s
id
="
s.013559
">Ita mor
<
lb
/>
bo & auxiliis ſeptem perpetuis menſibus
<
lb
/>
excarnificata, deſperata penitus ſalute ab
<
lb
/>
omnibus relicta eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.013560
">Neque enim pericu
<
lb
/>
lum erat, vt ægritudinem ſimularet, quæ
<
lb
/>
tot medicamenta acerba ebiberit, tot fo
<
lb
/>
menta, ſuffumigiáque ſuſtinuerit, quæ ſpe
<
lb
/>
culo paſſa ſit à tot medicis locum illum in
<
lb
/>
ſpici, quæ inediam tamdiu tolerauerit, de
<
lb
/>
nique admiſerit venæ ſectionem, ſectionem
<
lb
/>
veſicarum, eſcharotica medicamenta, fer
<
lb
/>
rum, ignes. </
s
>
<
s
id
="
s.013561
">Itaque cùm feſſi & incerti eſſe
<
lb
/>
mus, iam in noſtram ſententiam, quæ om
<
lb
/>
nium ( vt viſum poſtea fuit ) erat abſurdior,
<
lb
/>
ventum eſt, hoc maximè argumento, quòd
<
lb
/>
magis ad deteriora quibuſcunque auxiliis
<
lb
/>
morbus perueniret: iam dolor in loco vbi
<
lb
/>
veſicæ collum vteri collo iungitur, aſſiduus
<
lb
/>
erat, iam totius corporis extenuatio maxima:
<
lb
/>
Hippocraticáque facies, & non voluntarius
<
lb
/>
vrinæ fluxus, tum vigilia perpetua ſuperaue
<
lb
/>
rant. </
s
>
<
s
id
="
s.013562
">Iam vlcera vndique circa locum erant,
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
medicamẽtorũ
">medicamentorum</
expan
>
partim caliditate, & acuitate,
<
lb
/>
partim ferri importuna tractatione excitata.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013563
">Nihilo tamen minus vrinæ ardore non ſo
<
lb
/>
lùm manente, ſed & ſuperaucto, perpetuáque
<
lb
/>
mingendi voluntate tanta, vt quidam calcu
<
lb
/>
lum veſicæ eſſe, crediderint. </
s
>
<
s
id
="
s.013564
">Sed eam opi
<
lb
/>
nionem tactus cum cathera reiecit. </
s
>
<
s
id
="
s.013565
">Ergo
<
lb
/>
prorſus conclamata ægra, ſuperuenit Ioſe
<
lb
/>
phus Niger, Græcarum literarum profeſſor
<
lb
/>
egregius,
<
expan
abbr
="
publicéq;
">publicéque</
expan
>
eas docens, ſed qui tamen
<
lb
/>
medicinæ penitus eſſet ignarus. </
s
>
<
s
id
="
s.013566
">Hunc præ
<
lb
/>
cantatorem & maleficarum artium apprimè
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
gnarũ
">gnarum</
expan
>
exiſtimabant. </
s
>
<
s
id
="
s.013567
">Erat filius huic mulieri
<
lb
/>
decennis, quem Ioſephus inſtituit, vt di
<
lb
/>
cat ſe videre tres dæmonas teterrimos co
<
lb
/>
ram matre in cryſtallo trigona, quam ſecum
<
lb
/>
attulerat, pedites. </
s
>
<
s
id
="
s.013568
">Inde aliis in aurem pue
<
lb
/>
ri in ſuſuratis verbis, puer affirmat ſe vi
<
lb
/>
dere equitem alium dæmonem, longè pri
<
lb
/>
mis proceriorem, cùm tricuſpide, qui il
<
lb
/>
los tres pedites ſigillatim vinciat, & cate
<
lb
/>
nis alligatos ephippiis omnes abducat: in
<
lb
/>
de iubet aſſeruari cryſtallum. </
s
>
<
s
id
="
s.013569
">Quid moror?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013570
">mulier hac techna perſuaſa, dormit: ceſſat
<
lb
/>
dolor, ardor, voluntas mingendi: redit
<
lb
/>
colos viuidus, redit caro, concipit poſt hæc,
<
lb
/>
perfectè conualuit: cuius rei teſtes tot ha
<
lb
/>
beo, quot familiares erant viri, aut mulie
<
lb
/>
res, medicóſque omnes conuocatos: rémque
<
lb
/>
ipſam, cùm tunc moribunda eſſet, nunc verò
<
lb
/>
ſana, ab omnibus videri poſſit. </
s
>
<
s
id
="
s.013571
">Ergo vel dæ
<
lb
/>
mone ſanata eſt mulier: vel imaginatione, fi
<
lb
/>
déque, cùm aliam tertiam cauſam præter
<
lb
/>
has inuenire minimè liceat. </
s
>
<
s
id
="
s.013572
">Nam ſi vera
<
lb
/>
puer referebat, diſſimulante per metum
<
lb
/>
legis Ioſepho veritatem, dæmone ſanata eſt:
<
lb
/>
ſi verò puer à Ioſepho perſuaſus vno verbo,
<
lb
/>
vt videre ſe affirmaret quæcunque ipſe Io
<
lb
/>
ſephus interrogaret, technam matri ſalutis </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>