Cardano, Girolamo
,
De subtilitate
,
1663
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 403
>
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 403
>
page
|<
<
of 403
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013716
">
<
pb
pagenum
="
659
"
xlink:href
="
016/01/306.jpg
"/>
emptos velit. </
s
>
<
s
id
="
s.013717
">Theologus proferri iubet, in
<
lb
/>
ſpiciundos ſcilicet. </
s
>
<
s
id
="
s.013718
">Promit ille vetus Teſta
<
lb
/>
mentum, quod vulgus Biblia vocat, Gallicè
<
lb
/>
verſum. </
s
>
<
s
id
="
s.013719
">Eum codicem vbi
<
expan
abbr
="
cõtemſiſſet
">contempſiſſet</
expan
>
Theo
<
lb
/>
logus, ecquos alios haberet percontanti,
<
lb
/>
grauatim quidem ac detrectanti ſimilis,
<
lb
/>
alium quendam ſinu abditum producit:
<
lb
/>
quem euolutum vbi animaduertiſſet impro
<
lb
/>
barum artium eſſe magiſtrum, haud etiam
<
lb
/>
ſcio, an nouitate captui ( ita vt fit) curioſius
<
lb
/>
inſpectarit, an vt
<
expan
abbr
="
fraudẽ
">fraudem</
expan
>
, quàm ſubeſſe ſen
<
lb
/>
tiſcebat, prorſus expiſcaretur. </
s
>
<
s
id
="
s.013720
">Rogatus ita
<
lb
/>
que quidnam ille placeret, reſpondit. </
s
>
<
s
id
="
s.013721
">Male
<
lb
/>
ficum ſibi videri librum. </
s
>
<
s
id
="
s.013722
">Tum ille ſilentij
<
lb
/>
fidem obteſtatione ſtipulatus, ait eiuſdem
<
lb
/>
generis aliquot domi ſibi eſſe, ſed eruditi
<
lb
/>
homini operam deſiderare: alioqui theſau
<
lb
/>
ros immenſos poſſe his libris conflari. </
s
>
<
s
id
="
s.013723
">Ibi
<
lb
/>
arrectior theologus, orat vt eos quoque ad
<
lb
/>
ſe perferat in ſpiciendos: ſibi rem hanc ve
<
lb
/>
hementer eſſe cordi, nec omninò in nego
<
lb
/>
tio tam diuino indormiendum: ſibi ſpem
<
lb
/>
eſſe certiſſimam feliciter euenturum. </
s
>
<
s
id
="
s.013724
">Ergo
<
lb
/>
datis inuicem dextris, miſer ille reliquos li
<
lb
/>
bros adfert, Theologus expiſcari non deſi
<
lb
/>
nit, donec homo iam eius animi ſecurus,
<
lb
/>
omni de re palàm facit. </
s
>
<
s
id
="
s.013725
">Poſtremò etiam de
<
lb
/>
Chriſti corpore. </
s
>
<
s
id
="
s.013726
">Ibi ille tanquam vehemen
<
lb
/>
ter gauiſus, impenſius obſecrat, vt res tan
<
lb
/>
tas ſibi oſtendat, ſe iam toto pectore de ma
<
lb
/>
turando negotio cogitare. </
s
>
<
s
id
="
s.013727
">Hic hominem do
<
lb
/>
mum ſuam deducit, vxorem myſterium
<
lb
/>
illud, reliquaque item maleficij arma de
<
lb
/>
promere iubet. </
s
>
<
s
id
="
s.013728
">Proferuntur, inſpectantur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013729
">Monachus longè aliud ſimulans ( vt narat
<
lb
/>
ipſe) rectà inde ad Officialem, quem vocant.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013730
">rem defert, virum profectò ſumma vitæ in
<
lb
/>
tegritate, & abſoluta Iuris vtriuſque pru
<
lb
/>
dentia ſpectatiſſimum, noſtri maiorem in
<
lb
/>
modum amantem. </
s
>
<
s
id
="
s.013731
">Is verò in re tam prodi
<
lb
/>
gioſa nihil etiam cunctandum ratus, homi
<
lb
/>
nem prodente theologo per regios mini
<
lb
/>
ſtros in vincula coniicit non ſine vxore &
<
lb
/>
filia. </
s
>
<
s
id
="
s.013732
">Protinus in ædes irruptum, myſterium
<
lb
/>
illud adorandum honore quo conueniebat
<
lb
/>
prolatum, dieique eius quod erat reliquum,
<
lb
/>
& nos omnis à clero, monachiſque per no
<
lb
/>
ctes excubias agentibus, ſolennibus cantio
<
lb
/>
nibus, & precibus celebrata. </
s
>
<
s
id
="
s.013733
">Poſtridie indi
<
lb
/>
cta ſolemnis ſupplicatio: veſtiuntur tape
<
lb
/>
tibus vtrinque viæ, quaque ibatur, quaque
<
lb
/>
ad templum redibatur: perſtrepebant vrbe
<
lb
/>
tota templa ſacris tintinnabulis. </
s
>
<
s
id
="
s.013734
">Procedit
<
lb
/>
clerus vniuerſus cum ſuis quiſque reliquiis,
<
lb
/>
tota ciuitate ad ſpectaculum effuſa: digna
<
lb
/>
que pompa ſacramentum è conſceleratis æ
<
lb
/>
dibus ſublatum, in templum ſalutiferæ cru
<
lb
/>
ci ſacrum defertur. </
s
>
<
s
id
="
s.013735
">Ibi theologus tam fre
<
lb
/>
quenti concione quantam antea viſam fuiſ
<
lb
/>
ſe negant, rem omnem non ſine gloriæ ſuſ
<
lb
/>
pitione exponit: identidem obteſtans Chriſti
<
lb
/>
corpus inibi ſub dio appoſitum, vt erat ex
<
lb
/>
ædibus malefici deportatum. </
s
>
<
s
id
="
s.013736
">Fecerat idem
<
lb
/>
poſtridie facturus, item deinceps, & vt quid
<
lb
/>
que illi in cuniculis fuiſſent confeſſi, ita quo
<
lb
/>
tidie populo renunciaturus: quòd ſibi cre
<
lb
/>
do certiſſimam parandæ immortalitatis ma
<
lb
/>
teriam oblatam eſſe iudicaret, niſi Officia
<
lb
/>
lis vir minimè ſtultum theologo iam vento
<
lb
/>
ſo gloriæ curru volitanti, ſilentium impo
<
lb
/>
ſuiſſet. </
s
>
<
s
id
="
s.013737
">Excutiuntur & audiuntur aſſiduè à
<
lb
/>
theologis Lutetia in hoc aſcitis, adhibitis
<
lb
/>
item duobus Iureconſultis. </
s
>
<
s
id
="
s.013738
">Narrauit nobis
<
lb
/>
Officialis prodigioſa quædam in quæſtio
<
lb
/>
nibus à viro aperiri, ſed quæ nondum pro
<
lb
/>
certis referri poſſent, quod ipſum ſibi parum
<
lb
/>
adhuc conſtare diceret: mulierem noctu
<
lb
/>
miſeris modis à cacodæmone vexari, pungi,
<
lb
/>
cædi, raptari, peneque exanimari: filiam
<
lb
/>
verò ſui ſecuram, neque quicquam ſupplicij
<
lb
/>
metu commoueri, quòd ſibi quotidie cum
<
lb
/>
luce præſtò fieri affirmat neſcio quem, qui
<
lb
/>
conſolando dolorem illi omnem adimat,
<
lb
/>
animoque tranquillo eſſe iubeat. </
s
>
<
s
id
="
s.013739
">Tenetur à
<
lb
/>
Magduni malefici, cuius ſuprà memini, vi
<
lb
/>
dua. </
s
>
<
s
id
="
s.013740
">Hæc ille. </
s
>
<
s
id
="
s.013741
">Verùm aliquis dubitare poſ
<
lb
/>
ſet, ne vnquam maleficus hic infelix dæmo
<
lb
/>
nem auocare potuerit? </
s
>
<
s
id
="
s.013742
">verùm deficere ali
<
lb
/>
quid ſuſpicantem conſilio cum vxore inito,
<
lb
/>
in laqueos incidiſſe. </
s
>
<
s
id
="
s.013743
">Nam ſi dæmon eum
<
lb
/>
alloquebatur, docere poterat quæ deficerent,
<
lb
/>
& hominem non amandare in perniciem,
<
lb
/>
qui iam ſuus eſſet: quique ſi deſiſſet, non
<
lb
/>
melior futurus erat, quandoquidem non ad
<
lb
/>
Deum eſſet acceſſurus, vel illum quæſiturus,
<
lb
/>
ſed dæmonem ob indignationem relicturus.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013744
">At dæmon proditor eſt, & ſuos negligit.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013745
">Concedatur: nemo tamen adeò eſt malus, vt
<
lb
/>
ſibi aduerſetur. </
s
>
<
s
id
="
s.013746
">Hoc erat abigere homines à
<
lb
/>
malarum artium ſtudiis, & ſui obſeruatio
<
lb
/>
ne, quàm ille maximè efflagitare fertur. </
s
>
<
s
id
="
s.013747
">Sed
<
lb
/>
quanquam hæc dubia ſint, magnam tamen
<
lb
/>
præbent ſuſpicionem, ne aliquid eſſet, ob fi
<
lb
/>
liæ conſolationem. </
s
>
<
s
id
="
s.013748
">Sed multa latere potue
<
lb
/>
runt. </
s
>
<
s
id
="
s.013749
">Ita nos ancipites in his rebus Deus vi
<
lb
/>
detur eſſe voluiſſe. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013750
">Nam & Pauſanias refert in Atticis, ſingu
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1847
"/>
<
lb
/>
lis noctibus in Marathone campo, vbi Mil
<
lb
/>
tiades iam annis tamen quadringentis elap
<
lb
/>
ſis, Perſarum centum millia cecidiſſet, vbi
<
lb
/>
que Icarus etiam rex antea interfectus fue
<
lb
/>
rat, hinnitus equorum audiri, & pugnan
<
lb
/>
tium concurſus, Quæ cuique ad hoc ſpecta
<
lb
/>
culum accedenti data opera non occurre
<
lb
/>
bant. </
s
>
<
s
id
="
s.013751
">Sed ſolùm fortuito illuc ſe conferen
<
lb
/>
tibus exaudiebantur. </
s
>
<
s
id
="
s.013752
">Adeò videtur ſummus
<
lb
/>
ille opifex nos omninò incertos relinquere
<
lb
/>
voluiſſe, vt bonis fidei præmia, improbis, at
<
lb
/>
que incredulis pœnæ deberentur. </
s
>
<
s
id
="
s.013753
">Sed ſi om
<
lb
/>
ninò animæ ibi Perſarum excitabant tumul
<
lb
/>
tum, oportuit etiam equorum animas quæ
<
lb
/>
hinnirent ſuperfuiſſe. </
s
>
<
s
id
="
s.013754
">Quamobrem veriſimi
<
lb
/>
lius erit paulò pòſt prælium illud graue ex
<
lb
/>
citatam fabulam è cauſa aliqua naturali ad
<
lb
/>
ea tempora percrebuiſſe, vt qualemcunque
<
lb
/>
ſtrepitum confuſo equorum hinnitui, &
<
lb
/>
concurſu præliantium attribuerent. </
s
>
<
s
id
="
s.013755
">Nam
<
lb
/>
que in omni nocturno ſtrepitu, qui è terra
<
lb
/>
prodit, plerunque pars eſt grauior, pars acu
<
lb
/>
tior. </
s
>
<
s
id
="
s.013756
">Grauiorum ad concurſus hominum, &
<
lb
/>
gemitus referunt, acutiorem ad equorum
<
lb
/>
hinnitus. </
s
>
<
s
id
="
s.013757
">Quamobrem antiquis relictis
<
lb
/>
exemplis, ad quædam noſtri temporis deue
<
lb
/>
niamus. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013758
">
<
margin.target
id
="
marg1847
"/>
Hiſtoria alia
<
lb
/>
mira.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013759
">Refert Nicolaus Venetus in Indica hiſto
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1848
"/>
<
lb
/>
ria, nauclerum Indum cum ceſſaſſent venti,
<
lb
/>
inuocato, vt ipſe appellabat Deo
<
expan
abbr
="
Mutthiã
">Mutthiam</
expan
>
,
<
lb
/>
tandem in Arabem quendam illum deſcen
<
lb
/>
diſſe, corruptumque hominem exclamaſſe,
<
lb
/>
per nauimque currentem ad tabulam, quæ </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>