Cardano, Girolamo
,
De subtilitate
,
1663
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 403
>
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 403
>
page
|<
<
of 403
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013804
">
<
pb
pagenum
="
661
"
xlink:href
="
016/01/308.jpg
"/>
que ad animam, corpuſve pertinent. </
s
>
<
s
id
="
s.013805
">Ob
<
lb
/>
mutuum conſenſum vim habere exiſtiman
<
lb
/>
dum eſt: nam & anima animæ affinis eſt.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.013806
">Reliquas multi auerſantur vt impias, ego
<
lb
/>
vt eſſet veræ optarem: non enim nunc
<
expan
abbr
="
pe-riculũ
">pe
<
lb
/>
riculum</
expan
>
eſt idololatriæ, ſed ne Epicurei ſimus,
<
lb
/>
potius periclitamur: quamobrem ſi conſta
<
lb
/>
ret ſolis verbis, & maximè quæ Chriſti no
<
lb
/>
men continerent, accerſiri piſces, aut vinum
<
lb
/>
in doliis ſeruari, aut dæmonas aliquos eſſe,
<
lb
/>
quónam meliore modo humanum genus ad
<
lb
/>
pietatem reuocare poſſemus. </
s
>
<
s
id
="
s.013807
">Porrò de dæ
<
lb
/>
monibus atque animæ immortalitate in li
<
lb
/>
bris
<
foreign
lang
="
grc
">θεονοσοῡ</
foreign
>
dictum ſatis eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013808
">
<
margin.target
id
="
marg1851
"/>
Dæmones &
<
lb
/>
mortui, &
<
lb
/>
vbi maximè
<
lb
/>
ſentiantur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013809
">
<
margin.target
id
="
marg1852
"/>
Autores qui
<
lb
/>
de Dæmoni
<
lb
/>
bus ſcripſe
<
lb
/>
runt.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013810
">
<
margin.target
id
="
marg1853
"/>
Dæmonas
<
lb
/>
non dari quæ
<
lb
/>
ſuadeant ra
<
lb
/>
tiones.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013811
">
<
margin.target
id
="
marg1854
"/>
Dæmonium
<
lb
/>
conſuetudine
<
lb
/>
vtentes im
<
lb
/>
probi.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013812
">Dubitatur autem de mortuis hominibus
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1855
"/>
<
lb
/>
an feliciores ſint viuentibus. </
s
>
<
s
id
="
s.013813
">Reſponſum eſt
<
lb
/>
ſapienter, neutros. </
s
>
<
s
id
="
s.013814
">Hi quidem perpetuò in
<
lb
/>
vmbra mortis requieſcunt, æternumque
<
lb
/>
omni dolore ac moleſtia carent, æternaque
<
lb
/>
in tranquillitate, ſuauiter ociantur. </
s
>
<
s
id
="
s.013815
">Propte
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1856
"/>
<
lb
/>
rea bene ſcriptum eſt: Beati mortui qui in
<
lb
/>
Domino moriuntur. </
s
>
<
s
id
="
s.013816
">Hæc igitur eſt extrema
<
lb
/>
felicitas mentis noſtræ. </
s
>
<
s
id
="
s.013817
">Ergo ſi mortui, in
<
lb
/>
felices eſſe nequeunt: qui viuunt, poſſunt
<
lb
/>
eſſe felices. </
s
>
<
s
id
="
s.013818
">Deterior eſt conditio morien
<
lb
/>
tium: hi enim ſoli ſunt omnes, etſi reges,
<
lb
/>
& cum multis cadant. </
s
>
<
s
id
="
s.013819
">Sibi enim ſoli quiſ
<
lb
/>
que moritur, & mori videtur. </
s
>
<
s
id
="
s.013820
">Solitudo verò
<
lb
/>
cùm dolore iuncta acerbo, grauiſſima eſt, &
<
lb
/>
intolerabilis. </
s
>
<
s
id
="
s.013821
">Nam ſolatium eſt miſeris, ſo
<
lb
/>
cios habere pœnarum. </
s
>
<
s
id
="
s.013822
">At qui moritur,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1857
"/>
<
lb
/>
etiam ſi cum aliis mille moriatur, ſocium
<
lb
/>
habere nequit. </
s
>
<
s
id
="
s.013823
">Ergo tunc vaſtitas eſt, atque
<
lb
/>
ſolitudo miſerrima. </
s
>
<
s
id
="
s.013824
">Ita viuentibus maxima
<
lb
/>
eſt voluptas in ſocietate. </
s
>
<
s
id
="
s.013825
">Viuere dicuntur,
<
lb
/>
qui ſecundùm virtutem viuunt, perpetuo
<
lb
/>
que viuunt. </
s
>
<
s
id
="
s.013826
">Homo improbus nullo genere
<
lb
/>
vitæ viuit: diui vtroque: probus altero: ob id
<
lb
/>
probus homo & ſi aliquid tale eſt, ſolus
<
lb
/>
felix eſſe poteſt, & diuis ipſis propinquiſ
<
lb
/>
ſimus inter mortales omnes, ac maxi
<
lb
/>
mè perſimilis. </
s
>
<
s
id
="
s.013827
">Hoc verò magis breuior
<
lb
/>
eſt Princeps probus, nam hic Deo compa
<
lb
/>
ratur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013828
">
<
margin.target
id
="
marg1855
"/>
Mortui an
<
lb
/>
vt uenies fe
<
lb
/>
liciores.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013829
">
<
margin.target
id
="
marg1856
"/>
Morientes
<
lb
/>
omnes ſoli.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.013830
">
<
margin.target
id
="
marg1857
"/>
Probus vir
<
lb
/>
diuis maxi
<
lb
/>
mè ſimilis.</
s
>
</
p
>
<
figure
id
="
id.016.01.308.1.jpg
"
xlink:href
="
016/01/308/1.jpg
"
number
="
157
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013831
">
<
emph
type
="
center
"/>
LIBER VIGESIMVS.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013832
">
<
emph
type
="
center
"/>
De primis ſubſtantiis, ſeu Vitiis.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.013833
">ERGO diuorum vita felix eſt,
<
lb
/>
ſecura, ſempiterna: homi
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1858
"/>
<
lb
/>
nibus breue æuum, infelix,
<
lb
/>
ac ſuſpicionibus, & timore
<
lb
/>
plenum, quo fit vt à multis
<
lb
/>
egregiis operibus retrahatur. </
s
>
<
s
id
="
s.013834
">Tempus verò
<
lb
/>
quæ agitat comminuit, & quantò arctius,
<
lb
/>
eò magis atterit. </
s
>
<
s
id
="
s.013835
">Vnde ictus, vt velociores
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1859
"/>
<
lb
/>
ſunt, ita maius inferunt detrimentum. </
s
>
<
s
id
="
s.013836
">Nec
<
lb
/>
quicquam videtur mortalibus triſtius angu
<
lb
/>
ſtia temporis: illa vrget, impedit, terret,
<
lb
/>
præcipitem agit, imperfecta que reddit ope
<
lb
/>
ra. </
s
>
<
s
id
="
s.013837
">In diuis ergo ipſis nihil eſt quo angantur,
<
lb
/>
ſed omnia æquali quadam felicitate tranſi
<
lb
/>
gunt. </
s
>
<
s
id
="
s.013838
">Intellectus autem eò diuturnior, quò
<
lb
/>
tenuior: nam eò primæ cauſæ proximior eſt,
<
lb
/>
quò ſubſtantia tenuiore præditus. </
s
>
<
s
id
="
s.013839
">Omnis ve
<
lb
/>
rò intellectus etſi gaudeat ſempiterna quie
<
lb
/>
te, ſecuritate felice, beatitudine completa,
<
lb
/>
luce immenſa, ac ſempiterna, & claritate
<
lb
/>
tanta, vt eam homo, vel ex milleſima par
<
lb
/>
te non queat imaginari: vel ſi comprehen
<
lb
/>
deret, momento ſuſtinere. </
s
>
<
s
id
="
s.013840
">Cumque Sol lu
<
lb
/>
ceat intellectu, qui ei eſt tanquam anima,
<
lb
/>
ſin ab eo ſecedere poſſet intellectus, non
<
lb
/>
aliter luceret Sol quàm terra. </
s
>
<
s
id
="
s.013841
">Maximum
<
lb
/>
tamen eſt inter vitas, noſque diſcrimen. </
s
>
<
s
id
="
s.013842
">At
<
lb
/>
que inter ipſas etiam longe maius: quòd
<
lb
/>
enim apud nos maximum eſt comprehendi
<
lb
/>
nequit: at quod compræhendi nequit, in in
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1860
"/>
<
lb
/>
finitum progreditur. </
s
>
<
s
id
="
s.013843
">Etenim quum oculus
<
lb
/>
noſter, tam clarè parum luceat lumine anime
<
lb
/>
noſtræ, qualem dicemus eſſe ſplendorem ea
<
lb
/>
rum intelligentiarum, quarum claritate Lu
<
lb
/>
na ſplendet, inde cæteræ ſtellæ, ac multò
<
lb
/>
magis Sol? </
s
>
<
s
id
="
s.013844
">Dubitatur autem, quomodo de
<
lb
/>
lectari poſſint. </
s
>
<
s
id
="
s.013845
">Namque omnis delectatio,
<
lb
/>
vt ſuperiùs viſum eſt, poſt triſtitiam fit, aut
<
lb
/>
dolorem. </
s
>
<
s
id
="
s.013846
">Aut ipſas non mutari dum dele
<
lb
/>
ctantur, neceſſe eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.013847
">Quòd ſi poſt triſtitiam
<
lb
/>
delectantur, triſtitiam pati conſentaneum
<
lb
/>
videtur. </
s
>
<
s
id
="
s.013848
">Si autem non mutantur, delectatio
<
lb
/>
nihil erit: quòd enim non mutat, nihil ad
<
lb
/>
dit, eſtque ac ſi non eſſet. </
s
>
<
s
id
="
s.013849
">Si autem ſemper
<
lb
/>
augetur, in finita facta eſſet, nec augeri poſ
<
lb
/>
ſet? </
s
>
<
s
id
="
s.013850
">Sed & infinitas ſoli Deo conuenit. </
s
>
<
s
id
="
s.013851
">At ſi
<
lb
/>
viciſſim augetur, minuiturque, cum triſti
<
lb
/>
tia fiet. </
s
>
<
s
id
="
s.013852
">Neque enim ſolius mali aduentu
<
lb
/>
dolor, aut triſtitia, ſed etiam imminuta prio
<
lb
/>
re felicitate, vt qui è gratia Principis, aut
<
lb
/>
amici exciderunt: Sed & ſi non delectantur,
<
lb
/>
felices eſſe non poterunt, parumque differet
<
lb
/>
hoc ac ſi non eſſent. </
s
>
<
s
id
="
s.013853
">Athei enim fuerunt
<
lb
/>
non minus, qui ſuperos eſſe negarunt feli
<
lb
/>
ces, quàm qui non eſſe exiſtimarunt. </
s
>
<
s
id
="
s.013854
">Duo
<
lb
/>
rum igitur alterum eſſe neceſſe eſt: vel vo
<
lb
/>
luptatem hanc noſtram quæ cum motu eſt,
<
lb
/>
imaginem tantùm eſſe voluptatis: vel vt vo
<
lb
/>
luptas in his ſine motu quidem prorſus ſit,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1861
"/>
<
lb
/>
ea verò ex quibus perpetuò mutentur. </
s
>
<
s
id
="
s.013855
">No
<
lb
/>
bis voluptas fortaſſis ſemper eſt cum motu,
<
lb
/>
quia & nos cum illo ſemper ſumus. </
s
>
<
s
id
="
s.013856
">In his
<
lb
/>
verò ſine, quia & ipſi motus omnis expertes
<
lb
/>
ſunt. </
s
>
<
s
id
="
s.013857
">Cuius quidem rei quandam hîc leuem
<
lb
/>
habemus imaginem in amore, in quo abſ
<
lb
/>
que mutationis ſenſu vllo, imò neque deſi
<
lb
/>
derio delectantur. </
s
>
<
s
id
="
s.013858
">Mutatione autem rerum
<
lb
/>
nobis immotis delectationem fieri experi
<
lb
/>
mur, cùm gemmas alias, atque alias inſpi
<
lb
/>
ciendo, non intermiſſa, aut imminuta vo
<
lb
/>
luptate, ſenſus & animus noua quidem ſpe
<
lb
/>
cie, ſed ſuauitate
<
expan
abbr
="
eadẽ
">eadem</
expan
>
perfunditur. </
s
>
<
s
id
="
s.013859
">Ea autem </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>