ART. XV. XVI. XVII. XVIII. XIX. XX.
Et Magnetem ferrum, & Terram grauia trahe
re per inſenſilia organula: &, Cur attractio pro
pe Terram non ſit ſenſibilior, quàm procùl.
Et Magnetem ferrum, & Terram grauia trahe
re per inſenſilia organula: &, Cur attractio pro
pe Terram non ſit ſenſibilior, quàm procùl.
Non ridet Author in ſinu, vt R. P. ait, dum Magne
tem non trahere ſine organulis corporeis contendit: neque non
agit ſeriò, dum hamulos, catenulaſque, quatenus patitur imbe
cillitas, fingit. Dum ait R. P. non alio modo tractionem fie
ri, quàm quòd Magnes, & ferrum ſponte naturæ incitata in
mutuos amplexus accurrant; id eleganter quidem, ſed non ita
vt res vocibus ſubiecta intelligi poßit: quomodo ſcilicet vtrum
uis, ac ſpeciatim ferrum inanime, ac inarticulatum, incitet
ſeipſum, & nullare à Magnete emiſſa, diuinet tamen, quando
eſt propè, & metiatur vireis, ac ſpatium, è quo verſus ipſum
inſiliat. Neque verò dicere poteſt emitti à Magnete quali
tatem quandam, quæ ſit merum accidens: cùm exinde diffi
cultatum inextricabilium ſeges ſubnaſcatur. Quod cauſſatur
autem organula inſenſilia dicta: conſtat ſatis ea ſic dici, quòd nec
videri oculis, nec palpari manibus poßint. Iniuriâ traducit Au
thorem R. P. quaſi proptereà neget poſſe Deum Magneti talem
qualitatem, qualem deſcribit imprimere: cum quæſtio non ſit, an
à Deo ſit, quicquid Magneti impreßum eſt: ſed quale ſit, quod est
impreſſum. Quod obiicit verò, vt ferrum à Magnete fortiùs è
propinquo, quàm, è longinquo trahitur, non ſic obſeruari
trahi à terra lapidem, quatenus magis non ponderat, nec ve
locius initio cadit ad baſin turris, quàm ad fastigium: Patet
cauſſam eſſe, non quòd diſcrimen aliquod non ſit: ſed quòd
euadere ſenſibile non poßit, quouſque lapis ponderetur, inci
piatve cadere ex tanta altitudine, quæ non minorem habeat
tem non trahere ſine organulis corporeis contendit: neque non
agit ſeriò, dum hamulos, catenulaſque, quatenus patitur imbe
cillitas, fingit. Dum ait R. P. non alio modo tractionem fie
ri, quàm quòd Magnes, & ferrum ſponte naturæ incitata in
mutuos amplexus accurrant; id eleganter quidem, ſed non ita
vt res vocibus ſubiecta intelligi poßit: quomodo ſcilicet vtrum
uis, ac ſpeciatim ferrum inanime, ac inarticulatum, incitet
ſeipſum, & nullare à Magnete emiſſa, diuinet tamen, quando
eſt propè, & metiatur vireis, ac ſpatium, è quo verſus ipſum
inſiliat. Neque verò dicere poteſt emitti à Magnete quali
tatem quandam, quæ ſit merum accidens: cùm exinde diffi
cultatum inextricabilium ſeges ſubnaſcatur. Quod cauſſatur
autem organula inſenſilia dicta: conſtat ſatis ea ſic dici, quòd nec
videri oculis, nec palpari manibus poßint. Iniuriâ traducit Au
thorem R. P. quaſi proptereà neget poſſe Deum Magneti talem
qualitatem, qualem deſcribit imprimere: cum quæſtio non ſit, an
à Deo ſit, quicquid Magneti impreßum eſt: ſed quale ſit, quod est
impreſſum. Quod obiicit verò, vt ferrum à Magnete fortiùs è
propinquo, quàm, è longinquo trahitur, non ſic obſeruari
trahi à terra lapidem, quatenus magis non ponderat, nec ve
locius initio cadit ad baſin turris, quàm ad fastigium: Patet
cauſſam eſſe, non quòd diſcrimen aliquod non ſit: ſed quòd
euadere ſenſibile non poßit, quouſque lapis ponderetur, inci
piatve cadere ex tanta altitudine, quæ non minorem habeat
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib