1bus, quin admonerem in quantas difficul
tates ac tenebras ſe coniicerent, qui noſtris
principiis non inhærent. Palàm enim eſt, &
aquam, & piper, & lapides refrigerari, quia
calor cùm ſit aduentitius, ſpontè reſoluitur:
& ita omnia ex æquo per ſe refrigerantur,
quia frigiditas, non eſt, niſi priuatio quæ
dam, vt etiam tenebræ.
tates ac tenebras ſe coniicerent, qui noſtris
principiis non inhærent. Palàm enim eſt, &
aquam, & piper, & lapides refrigerari, quia
calor cùm ſit aduentitius, ſpontè reſoluitur:
& ita omnia ex æquo per ſe refrigerantur,
quia frigiditas, non eſt, niſi priuatio quæ
dam, vt etiam tenebræ.
186. Vbi non habet, quòd obiiciat, ludit.
Serpentes volitare vult, anguibus illis maxi
mis venenum largitur. Ratio tamen ipſa de
claratiua eſt: ſed ipſæ cæcus eſt, aut cæcus eſ
ſe vult.
Serpentes volitare vult, anguibus illis maxi
mis venenum largitur. Ratio tamen ipſa de
claratiua eſt: ſed ipſæ cæcus eſt, aut cæcus eſ
ſe vult.
187. Auxilium veneni nouus Priſcianus
reprobat. Ego apud Celſum didici auxilium
aduerſæ valetudinis. Cætera produnt mores
illius, qui quicquid in buccam venerit, ef
futiat. Quid enim in comparatione ſpecie
rum, vbi neceſſitas finis & ſingularium inter
ſe ſimile.
reprobat. Ego apud Celſum didici auxilium
aduerſæ valetudinis. Cætera produnt mores
illius, qui quicquid in buccam venerit, ef
futiat. Quid enim in comparatione ſpecie
rum, vbi neceſſitas finis & ſingularium inter
ſe ſimile.
189. Obiicit duo, ouem quæ humidior eſt
ariete, cùm ipſa cornibus plerunque careat,
& ceraſtes, aſpideſque multis anguibus non
cornutis, nec vngularibus pernicioſiores.
Imò hæc parua extremæ ſiccitatis ſunt indi
cia. In ouibus, alia eſt ratio: quoniam non
prodeunt cornua ob humidum abundans,
quod non neceſſaria impedit: neceſſaria im
pedire non poteſt. De anguium ſtercore no
ta eſt omnibus pigmentariis, quibus quan
doque pro moſcho vendere, ſed fruſtrà ru
ſtici tentant: ego ſæpius apud me habui. Et
vir hic egregius, qui fabulas multas emit,
& vendit res nouiſſimas, quoniam ſuo cum
cerebro, quæ non conueniunt irridet.
ariete, cùm ipſa cornibus plerunque careat,
& ceraſtes, aſpideſque multis anguibus non
cornutis, nec vngularibus pernicioſiores.
Imò hæc parua extremæ ſiccitatis ſunt indi
cia. In ouibus, alia eſt ratio: quoniam non
prodeunt cornua ob humidum abundans,
quod non neceſſaria impedit: neceſſaria im
pedire non poteſt. De anguium ſtercore no
ta eſt omnibus pigmentariis, quibus quan
doque pro moſcho vendere, ſed fruſtrà ru
ſtici tentant: ego ſæpius apud me habui. Et
vir hic egregius, qui fabulas multas emit,
& vendit res nouiſſimas, quoniam ſuo cum
cerebro, quæ non conueniunt irridet.
190. Intolerabile malum addictum eſt
hæreſi, vt Galenus ait: hic negat fabas cùm
animalia gignunt non putreſcere. Putat pu
tredinem vnius modi eſſe, an ergo ex propa
gatione genitos vermes illos putat? In quo
differt hæc generatio à vermium auellaneo
rum? niſi quòd humidior eſt auellanæ, quàm
fabarum ſubſtantia. Quod in ſecunda ſectio
ne ait, ex ſingulis animalibus certa genera
ri, non ita accipiendum eſt, vt rurſus ex ſic
genitis alia generentur: ſed de primis ac
propagatione genitis intelligendum eſt.
hæreſi, vt Galenus ait: hic negat fabas cùm
animalia gignunt non putreſcere. Putat pu
tredinem vnius modi eſſe, an ergo ex propa
gatione genitos vermes illos putat? In quo
differt hæc generatio à vermium auellaneo
rum? niſi quòd humidior eſt auellanæ, quàm
fabarum ſubſtantia. Quod in ſecunda ſectio
ne ait, ex ſingulis animalibus certa genera
ri, non ita accipiendum eſt, vt rurſus ex ſic
genitis alia generentur: ſed de primis ac
propagatione genitis intelligendum eſt.
191. Experimenta quæ adducit contra
apum generationem, non videt miſer eſſe
contra ſe, apud Ariſtotelem enim vermes
inſectorum ouis ſunt imperfectiores. In al
tero obiêre parentes neceſſariò breui, quam
vis de patre referat. Ita vir hic ſpecie ad do
ctrinam, re ad eam deſtruendam natus eſt
ſolùm.
apum generationem, non videt miſer eſſe
contra ſe, apud Ariſtotelem enim vermes
inſectorum ouis ſunt imperfectiores. In al
tero obiêre parentes neceſſariò breui, quam
vis de patre referat. Ita vir hic ſpecie ad do
ctrinam, re ad eam deſtruendam natus eſt
ſolùm.
192. Intelligitur de origine, multitudi
neque omen de locis inſuetis. Addit præte
rea quid nomine meo.
neque omen de locis inſuetis. Addit præte
rea quid nomine meo.
103. Sepia rurſus conturbat non ex pu
tredine, quæ connumerat generantur, ſed
propagatione quadam, quæ ſimpliciter om
nes dolores leuant, quoniam acopa ſunt non
contraria cauſæ: ſed ſi id contingat, duplici
emolumento erunt.
tredine, quæ connumerat generantur, ſed
propagatione quadam, quæ ſimpliciter om
nes dolores leuant, quoniam acopa ſunt non
contraria cauſæ: ſed ſi id contingat, duplici
emolumento erunt.
194. In ſexta diuiſione, docui nos debe
re imitari naturam, quæ minimis maxi
morum miracula oſtendit. Sed hic nodos in
ſcirpo quærit, omnia confundens.
re imitari naturam, quæ minimis maxi
morum miracula oſtendit. Sed hic nodos in
ſcirpo quærit, omnia confundens.
199. Conatur infringere cauſam magni
tudinis caudæ veruecum, quòd ſues ſint
humidiores: fateor, ſed humido magis
concocto, quia in his calor eſt maior: ideò
verueces humidiores non ſimpliciter, ſed
comparatione ad proprium calorem.
tudinis caudæ veruecum, quòd ſues ſint
humidiores: fateor, ſed humido magis
concocto, quia in his calor eſt maior: ideò
verueces humidiores non ſimpliciter, ſed
comparatione ad proprium calorem.
200. Nugatur more ſolito, in feruidiſſi
ma æſtate iuſſi in Scotia, vt conquirerent
quoſdam ſerpentes, ad medicinam attule
runt, ita obtigebant, vt apud nos media hye
me: non ſolùm ob cœli qualitatem, quæ qua
ſi temperata erat, ſed ob naturam cœlo in
gentiam, non ſolùm ipſis, ſe ab initio primis
ſerpentibus. Quæ à Sueciis accepit, à ratio
ne ſunt aliena: quomodo enim exanguia in
frigidis locis efferari poterunt? at forma ſi
mile nihil prohibet.
ma æſtate iuſſi in Scotia, vt conquirerent
quoſdam ſerpentes, ad medicinam attule
runt, ita obtigebant, vt apud nos media hye
me: non ſolùm ob cœli qualitatem, quæ qua
ſi temperata erat, ſed ob naturam cœlo in
gentiam, non ſolùm ipſis, ſe ab initio primis
ſerpentibus. Quæ à Sueciis accepit, à ratio
ne ſunt aliena: quomodo enim exanguia in
frigidis locis efferari poterunt? at forma ſi
mile nihil prohibet.
201, Lupum piſcem marinum ſcio.
Lu
pum fluuiatilem à moribus lucium quis po
terit appellare? Cæterùm dico nihil quod
moueatur in aquis, putreſcere quod exedat a.
qua. Ita miſer hic vbique fallitur ſuis captiun
culis. Poſſem adducere multa, ſed quorſum?
pum fluuiatilem à moribus lucium quis po
terit appellare? Cæterùm dico nihil quod
moueatur in aquis, putreſcere quod exedat a.
qua. Ita miſer hic vbique fallitur ſuis captiun
culis. Poſſem adducere multa, ſed quorſum?
202. Culpat nomeni alopecæ.
Vide ho
minis inſcitiam intolerabilem, alopeca non
in accuſatiuo, ſed nominatiuo poſita eſt, ab
ἀλωηεκὶς, quòd eſt catulus vulpis, deriua
tur: nam in α ſæpè a Latinos tranſit. Quaſi
catulum vulpis hunc canem non compoſito
nomine appellarem, licuiſſe vulpinum dice
re, ſed Græci quod ſciam non habent: at
calumniator omnia ſibi licere putat, fingit,
inuenit quæ non ſunt: quæ ſunt, præterit.
Nónne Virgilius illo ſapientior lyciſcam
vocauit, ἁλύκος nomine diminutio, non
à compoſito ex cane & lupo, quamvis à
cane lyciſca oriatur: ita vides viri teme
ritatem, & ſtultam de ſe perſuaſionem.
Sic & in quinta ſectione reprehendit,
quod maximè probari debuerat. Neque
enim dæmonum auxilio id factum arbi
tror, ſed quidvis potius quàm diuino mi
raculo, qui tam crudeli ſcænæ fauerit. Ita
non videt vir aduerſus omnia bona natus,
me eos deterrere, quibus non ſolùm ſufficit
immania perpetrare, ſed etiam immanibus
facinoribus Dei voluntatem prætexere. Cui
pio voto ſi quicquam cordis fuiſſet, to
tis viribus etiamſi falſum fuiſſet ſuffraga
ri debuerat, nunc etiam ſententiæ aduer
ſatur.
minis inſcitiam intolerabilem, alopeca non
in accuſatiuo, ſed nominatiuo poſita eſt, ab
ἀλωηεκὶς, quòd eſt catulus vulpis, deriua
tur: nam in α ſæpè a Latinos tranſit. Quaſi
catulum vulpis hunc canem non compoſito
nomine appellarem, licuiſſe vulpinum dice
re, ſed Græci quod ſciam non habent: at
calumniator omnia ſibi licere putat, fingit,
inuenit quæ non ſunt: quæ ſunt, præterit.
Nónne Virgilius illo ſapientior lyciſcam
vocauit, ἁλύκος nomine diminutio, non
à compoſito ex cane & lupo, quamvis à
cane lyciſca oriatur: ita vides viri teme
ritatem, & ſtultam de ſe perſuaſionem.
Sic & in quinta ſectione reprehendit,
quod maximè probari debuerat. Neque
enim dæmonum auxilio id factum arbi
tror, ſed quidvis potius quàm diuino mi
raculo, qui tam crudeli ſcænæ fauerit. Ita
non videt vir aduerſus omnia bona natus,
me eos deterrere, quibus non ſolùm ſufficit
immania perpetrare, ſed etiam immanibus
facinoribus Dei voluntatem prætexere. Cui
pio voto ſi quicquam cordis fuiſſet, to
tis viribus etiamſi falſum fuiſſet ſuffraga
ri debuerat, nunc etiam ſententiæ aduer
ſatur.
203. Irridet ſolita ſua vrbanitate, quod
dixerim mores hominum animalium patrio
rum naturis perſæpe declarari, ibi Ligurum
totam nationem, vah quàm acriter proſcin
dit? Hoc non intellexit id contingere ſo
lùm, cùm vitia in immenſum efferun
tur. Sic etiam & prodigia, & diuinæ vl
tiones.
dixerim mores hominum animalium patrio
rum naturis perſæpe declarari, ibi Ligurum
totam nationem, vah quàm acriter proſcin
dit? Hoc non intellexit id contingere ſo
lùm, cùm vitia in immenſum efferun
tur. Sic etiam & prodigia, & diuinæ vl
tiones.
204. Ille qui expanſis pro erectis mani
bus, vt in 2. editione manifeſtum eſt, ani
maduertit, cùm etiam poſſet in eadem ſe
cunda editione legere, dentes illos pręlongos
è ſuperiore mandibula oriri: & cur etiam id
neceſſarium fuerit, maluit tamen vir hic vt
ſtultitiam ſuam planè proderet, & fidem om
nem à ſuis libris eximeret, hæc in prima ſe
ctione ſcribere. Illorum maximus error, qui
dentes illos è ſuperiore naſci mandibula, at
que deorſum ſpectare prodiderunt. Nam præ
ter ſenſus fidem, quæ id falſum docet, eſt ſubti
litas in duabus rationibus, priorem ſumimus
bus, vt in 2. editione manifeſtum eſt, ani
maduertit, cùm etiam poſſet in eadem ſe
cunda editione legere, dentes illos pręlongos
è ſuperiore mandibula oriri: & cur etiam id
neceſſarium fuerit, maluit tamen vir hic vt
ſtultitiam ſuam planè proderet, & fidem om
nem à ſuis libris eximeret, hæc in prima ſe
ctione ſcribere. Illorum maximus error, qui
dentes illos è ſuperiore naſci mandibula, at
que deorſum ſpectare prodiderunt. Nam præ
ter ſenſus fidem, quæ id falſum docet, eſt ſubti
litas in duabus rationibus, priorem ſumimus